Wiele osób szybko odrzuca korzyści płynące z medycyny ludowej. Niektórzy od razu zakładają, że jest ona gorsza od nowoczesnej medycyny konwencjonalnej. Jednak korzyść wielu zabiegów w medycynie ludowej została potwierdzona badaniami.
Badanie w BMC Complementary and Alternative Medicine, sugeruje, że rośliny lecznicze stosowane w tradycyjnej medycynie ludowej w Pakistanie mają silne właściwości przeciwbakteryjne, przeciwutleniające, cytotoksyczne i przeciwzapalne.
Zespół skoncentrował swoje wysiłki na roślinach, które były używane w społecznościach w południowym Pendżabie w Pakistanie. Takich, które zostały wykorzystane w celach leczniczych w szerokim zakresie dolegliwości, od infekcji skóry po trujące ukąszenia, a także w innych chorobach zakaźnych. W badaniu uwzględniono następujące rośliny:
Kokornak indyjski (Aristolochia indica L.) – Liście są używane w leczeniu trujących ugryzień oraz łagodzenia stanu zapalnego i swędzenia. Jest również stosowany w leczeniu trądu, stymuluje aktywność żołądkową i łagodzi okresową gorączkę, biegunkę i kaszel. Może być podawany doustnie lub miejscowo.
Cuscuta pedicellata (roślina z rodzaju kanianek, brak polskiej nazwy) – Łodyga może być spożyta lub zastosowana zewnętrznie w leczeniu bólów brzucha i opatrywania ran i skaleczeń. Jest również stosowana jako środek przeczyszczający, a także w leczeniu nadciśnienia i stanów zapalnych.
Nostrzyk wydrążony (Melilotus indica L.) – Miejscowe lub doustne stosowanie liści może być stosowane w leczeniu zapalenia i podrażnienia skóry. Ma również działanie ściągające, przeciwzakrzepowe i przeczyszczające.
Buzdyganek naziemny (Tribulus terrestris L.) – Zarówno liście, jak i owoce roślin są używane do leczenia stanów zapalnych. Owoce rośliny stosuje się w leczeniu wzdęć oraz w zaburzeniach układu moczowo-płciowego, podczas gdy liście stosuje się jako środek moczopędny.
Rośliny poddano różnym testom, aby określić ich bioaktywne składniki, a także potencjalne korzyści zdrowotne.
Różne nazwy, te same korzyści
Z testów naukowcy odkryli, że wszystkie rośliny zawierały związki bioaktywne, takie jak fenole, flawonoidy, garbniki i antrachinon. Według naukowców składniki te dają roślinom silną aktywność przeciwutleniającą, co wykazano w badaniach DPPH i nadtlenku wodoru.
Spośród tych czterech roślin, naukowcy zauważyli, że wyciąg z Cuscuta pedicellata ma największe działanie przeciwbakteryjne przeciwko patogenom takim jak Acinetobacter baumannii, Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa i Klebsiella pneumoneae. Naukowcy zwrócili również uwagę na działanie przeciwgrzybicze ekstraktów roślinnych, co przypisali zawartościom fenoli.
„Uzyskano dodatnią korelację między całkowitymi fenolami wybranych ekstraktów roślinnych i ich potencjałem przeciwbakteryjnym oraz przeciwgrzybicznym” – napisali w swojej pracy.
Rośliny uważa się również za bezpieczne dla ludzi, ponieważ stwierdzono, że są nietoksyczne dla zdrowych komórek. W potencjalnych komórkach nowotworowych i guzach, ekstrakty owocowe z budzyganka naziemnego wykazały silne działanie przeciwnowotworowe. Wcześniejsze badania nad kokornakiem indyjskim wykazały umiarkowaną działalność cytotoksyczną w komórkach nowotworowych.
Rośliny wykazały jednak ogromny potencjał w łagodzeniu stanów zapalnych. Ekstrakt z Cuscuta pedicellata charakteryzował się najwyższym potencjałem. To dzięki jego zdolności do zmniejszania biomarkerów związanych z tymi stanami.
Tradycyjne sposoby leczenia
Jakie wnioski z tych badań płyną dla nas? Niekoniecznie takie, aby zacząć importować zioła z Pakistanu. To tylko jeden z wielu przykładów na to, jak tradycyjne medycyny ludowe mają świetne sposoby na radzenie sobie z niektórymi chorobami. Sposoby te są jednak wypierane przez leki i koncerny farmaceutyczne, szczególnie w krajach rozwiniętych. Na naszym „podwórku” również mamy daleko sięgające historią tradycje zielarskie. I także mamy wspaniałe rośliny o przeciwzapalnych oraz wielu innych właściwościach. Wystarczy tę wiedzę zdobywać i kultywować, aby kolejne pokolenia mogły nadal korzystać z ich dobrodziejstw.
