Artykuł sponsorowany
Jelita kojarzone głównie z procesami trawienia, odpowiadają również za odporność organizmu i dobre samopoczucie. Aż 70% limfocytów chroniących nas przed groźnymi patogenami znajduje się w jelitach. Te długie na 4-6 m poskręcane przewody dostarczają organizmowi wszystkich niezbędnych wartości odżywczych. Bo to właśnie w jelitach pożywienie zamieniane jest w cukry proste, aminokwasy i kwasy tłuszczowe i stąd trafia do wszystkich komórek ciała, odżywiając je.
Na różnych etapach rozwoju dzieci częściej niż dorośli doświadczają dyskomfortu ze strony układu pokarmowego. Niemowlaki, u których układ trawienny dopiero zaczyna się rozwijać, najczęściej cierpią na kolki i refluks, a starsze dzieci na przewlekłe lub nawracające bóle brzucha, wzdęcia, częste biegunki oraz zaparcia. Spowodowane jest to różnymi czynnikami (np. alergią lub nietolerancją na wybrane pokarmy, niedojrzałością układu pokarmowego), a odpowiednia dieta dostosowana do potrzeb malucha, może złagodzić uciążliwe zaburzenia jelitowe.
Czynnościowe zaburzenia jelitowe
W chorobach czynnościowych nie wykazuje się żadnych zmian anatomicznych w budowie organu, które mogłyby odpowiadać za pojawiające się dolegliwości. W badaniach nie występują odchylenia wskazujące na zaburzenia organiczne, a chorobę rozpoznaje się na podstawie dolegliwości zgłaszanych przez małego pacjenta. W każdym przypadku występujących u dziecka zaburzeń jelitowych warto zastosować odpowiednią dietę, która złagodzi objawy zgłaszanych przez malucha przypadłości.
Na podstawie rzymskich kryteriów wyróżnia się następujące czynnościowe choroby jelit:
Zespół jelita drażliwego (IBS – Irritable Bowel Syndrome), inaczej też zespół jelita nadpobudliwego bywa trudny do zdiagnozowania u dzieci, ze względu na sposób komunikowania przez maluchy swoich dolegliwości. Choroba charakteryzuje się czynnościowymi zaburzeniami w funkcjonowaniu jelit. Przeprowadzane badania wykluczają choroby organiczne, a w przewodzie pokarmowym nie stwierdza się nieprawidłowości w jego budowie. Zespół jelita nadwrażliwego cechują: przewlekły lub nawracający ból brzucha ustępujący po wypróżnieniu, zaparcia oraz biegunki (mogą występować naprzemiennie), a także wzdęcia. IBS określa się mianem choroby psychosomatycznej, ponieważ jego objawy nasilają się pod wpływem dużego stresu i silnych przeżyć.
Za przyczynę choroby u dzieci uznaje się wciąż kształtujący się układ trawienny podatny na podrażnienia pod wpływem emocji. W przypadku IBS równie istotna, jak stabilna i spokojna sytuacja życiowa, jest odpowiednia dieta. Z jadłospisu dzieci z tendencją do wzdęć powinno wykluczyć się produkty wzdymające, natomiast u tych maluchów, u których często występują zaparcia, powinno wprowadzić się do diety produkty bogate w błonnik, duże ilości wody, wykluczyć warzywa i owoce wzdymające oraz tłuste przetwory mleczne. Zespół jelita drażliwego podejrzewa się wtedy, kiedy w ciągu ostatniego roku przez co najmniej 12 tygodni (niekoniecznie następujących po sobie) pojawiały się nieregularne wypróżnienia (np. więcej niż 3 wypróżnienia dziennie lub mniej niż 3 wypróżnienia tygodniowo) oraz dyskomfort spowodowany bólem brzucha. Więcej informacji o zaburzeniach jelitowych znajduje się pod adresem: https://www.nestlehealthscience.pl/zarzadzanie-zdrowie/zdrowie-dzieci/zaburzenia-zoladkowo-jelitowe .
Nieczynnościowe choroby jelit
Dokładna przyczyna nieswoistego zapalenia jelit – choroby Leśniewskiego-Crohna nie została jeszcze określona, a do czynników ją wywołujących zalicza się genetyczną podatność, specyficzną florę bakteryjną jelit oraz zaburzenia układu immunologicznego błony śluzowej przewodu pokarmowego. Choroba Crohna może obejmować jelito cienkie, grube, a nawet górny odcinek przewodu pokarmowego lub wyrostek robaczkowy (wyjątkowe przypadki). Przy zajęciu przez chorobę jelita cienkiego pojawia się zespół upośledzonego wchłaniania połączony z biegunkami, bólem brzucha, zmniejszonym łaknieniem oraz spadkiem masy ciała. Dziecko słabo się rozwija i nie rośnie, pojawiają się u niego niedobory żelaza, cynku, kwasu foliowego, witaminy B12. Chorobę diagnozuje się na podstawie badań laboratoryjnych krwi (duża liczba leukocytów, niedokrwistość, zmniejszone stężenie białek i albuminy w surowicy) oraz radiologicznych i endoskopowych. Schorzenie należy do przewlekłych, a leczenie choroby trwa całe życie.
Diagnostyka zaburzeń jelitowych u dzieci bywa utrudniona, bo maluch nie potrafi jeszcze jasno zdefiniować towarzyszących mu dolegliwości. Tylko skrupulatna obserwacja występujących ataków bólowych połączonych z biegunką, zaparciami i wzdęciami, może doprowadzić do odkrycia choroby. Bez względu jednak na rodzaj zaburzenia jelitowego, można je skutecznie łagodzić, wprowadzając dziecku odpowiednią dietę.
Choć fraza "dobra zmiana" może być odbierana różnie w naszym kraju, to tu skupimy się…
W dzisiejszych czasach nadciśnienie tętnicze stało się problemem dotykającym szerokiej publiczności, niezależnie od wieku czy…
Odrobaczanie to ważny element zachowania zdrowia, który często bywa pomijany. Regularne usuwanie pasożytów i toksyn…
W dzisiejszych czasach, kiedy coraz więcej uwagi poświęcamy składnikom naszej diety oraz produktom, które spożywamy,…
Medycyna wciąż nie rozwiązała zagadki choroby Alzheimera, ale istnieją pewne naturalne środki, które zdaniem badaczy…
Kolostrum, nazywane również siarą, od wieków zajmuje ważne miejsce w medycynie naturalnej. Ten wyjątkowy płyn,…
Komentarze
Mój synek ma dość często problemy z brzuszkiem, ale przekonałam się, że dobrze działa podawanie kropelek acidolac. Uzupełnianie dobrych bakterii w jelitach pomaga łagodzić dolegliwości. Podaję je regularnie przez kilka tygodni i naprawdę jest poprawa